Via Angela en Frans kwam het bericht dat het dit jaar wel door zou gaan:
De tocht (wandelen, hardlopen of fietsen) vanuit Sault naar de top van de Mont Ventoux. De top van de Mont Ventoux is de enige berg van deze hoogte (bijna 2000 m) in de streek de Provence en daarom wordt hij ook wel de Reus van de Provence genoemd.
Deze enorme prestatie heeft tot doel om geld op te halen voor het KWF, en in het bijzonder kinderleukemie, en voor het Bijna Thuis Huis in Best e.o.
Er waren nog meer enthousiaste Springbokken maar uiteindelijk was ik de enige die overbleef.
Tijdens de eerste bijeenkomst van team de Vlinder uit Best was het voor mij al snel duidelijk dat dit mijn ultieme uitdaging zou worden: vanuit Sault naar de top van de berg Mont Ventoux lopen.
Een tocht van bijna 26 km lang waarbij de laatste stijgingspercentage oplopen van 7% naar 11%.
Maar ja, hoe train je nu voor zoiets als er in je omgeving geen bergen zijn?
Ik ben begonnen met het op en neer lopen van een viaduct of geluidswal. Dit was prima te doen maar na een tijdje krijg je daar letterlijk het “heen en weer” van. De volgende stap met trainen was de afstand: 25 km kunnen hardlopen met op je rug je tas met drinken en eten voor onderweg. De eerste keer dat ik deze afstand aflegde was het bijna 30 graden en viel ik bijna van mijn stokje.
Ook ben ik nog een paar keer naar de Gulbergen in Nuenen geweest om daar heuveltje op en af te lopen. Heerlijk mezelf afmatten. Tot slot de training in de sportschool: krachttraining/bootcamp en op de loopband het stijgingspercentage 7 t/m 11 % trainen.
Het trainen op de loopband was soms wel wat geestdodend omdat ik gewend ben om lekker buiten te lopen. Tussendoor nog lekker meegetraind met de Springbokken en deelgenomen aan gezellige loopevenementen.
Tijdens de zomervakantie rustig nog wat km gemaakt, gewandeld en gefietst. Ik was er klaar voor maar ook wel klaar mee met dat trainen. Ik dacht: Let’s go!
Dinsdag 30 augustus om 06.00 uur ben ik vertrokken naar het dorpje Montbrun Les Bains waar we die week zouden verblijven. Op donderdag 1 september waren de hardlopers en wandelaars aan de beurt om de berg te beklimmen. En op vrijdag 2 september de fietsers.
De eerste 20 km, tot Chalet Reynard, gingen echt lekker. Het stijgingspercentage was ongeveer 5% a 6%. Ik dacht: nog 5 km en ik ben er, ik zie de toren al. En toen kwam de “man met de hamer”. Ik kon niet meer en dacht dat ik tegen een muur omhoogliep. Door te wandelen, een beetje te rennen, mezelf vooruit te slepen heb ik de top bereikt want opgeven is geen optie!
Het uitzicht op de top van de Mont Ventoux is fantastisch en het gevoel wat je hebt als je dat bereikt is met geen pen te beschrijven. Het is geweldig! En dan ook nog eens voor een goed doel, echt super!
Het was een geweldig avontuur en een ervaring die ik niet had willen missen. Graag wil ik iedereen bedanken die mij gesponsord heeft!!!
Groetjes Audrey.